Hoe mijn geloof de kerk overleefde
Vandaag ben ik begonnen in een boek van Philip Yancey:
Hoe mijn geloof de kerk overleefde. Twaalf helden van de moderne wereld, die door hun leven en overtuigingen geschiedenis maakten. En waar Yancey z'n geloof weer opnieuw door leerde kennen en benoemen. Prachtig geschreven en prachtige citaten.
(pg 72) Chesterton beschouwde de wereld als een soort kosmisch scheepswrak. Een persoon op zoek naar betekenis (van de wereld en het heelal) lijkt op een matroos die ontwaakt uit een diepe slaap en allerlei schatten ontwaart, overblijfselen van een beschaving die hij zich nauwelijks kan herinneren. Een voor een raapt hij de overblijfselen op -gouden munten, een kompas, mooie kleding- en probeert hun betekenis te ontdekken. De gevallen mensheid (ha, kerktaal!) bevindt zich in een dergelijke situatie. De goede dingen op de aarde -de natuur, schoonheid, liefde, vreugde- dragen nog steeds de sporen van hun oorspronkelijke bedoeling, maar geheugenverlies ontsiert het beeld van God in ons. (Naar Chesterton in 'Orthodoxie')
(pg 42)Martin Luther King zei, in een gespannen vergadering met de onbuigzame burgemeester van Chicago, niet veel. Hij zat gespannen te luisteren, nam pas aan het einde, maar dan ook 'indrukwekkend en rustig en zorgvuldig en kalmerend'. <>
Wel, heren, u weet dat wij niet veel hebben. We hebben niet veel geld. We hebben niet zo heel erg veel opleiding genoten, en we hebben geen politieke macht. We hebben alleen ons lichaam en als u ons zegt 'geen demonstraties'vraagt u ons het enige dat we hebben, op te geven.
Churchplanting: KERK
Ik geloof éen heilige algemene christelijke kerk...
Ik geloof in een kerk. Ik zie deze vaak niet. Maar ik geloof er in.
Omdat ik in de baas van deze ene kerk geloof.
Hij leefde in de spanning van het eeuwige en het tijdelijke, het goddelijke en het menselijke. En hij leed. Hij leed aan verwachting, aan frustratie, aan om zich heen kijken en nog weten hoe het was... was bedoeld. En hij schiep opnieuw: een kerk, gevuld met de Geest en bedoeld voor dezelfde missie waar ook hijzelf onze huid voor had aangetrokken.
Eén
De kerk is eén. Fil 2 zegt er mooie dingen over:
Als dus in onze verbondenheid in Christus vermaning en liefdevolle bemoediging, gemeenschap van Geest en gevoelens van genegenheid en meeleven u iets zeggen, 2 maak mij dan volmaakt blij door eensgezind te zijn, door één te zijn in liefde, gelijkgezind en één in streven.
En ook éen door de doop van alle christenen. Uit elke cultuur en met welke huidskleur ook...
Natuurlijk staat dit op gespannen voet met wat je ziet van kerken. Eenheid? Die is ver te zoeken. Verschillen van mening zijn meer in beeld.
Daarom moet je echt 'geloven in de kerk'.
Zoals je de baas van de kerk hoort bidden: (jhn 17)
Ik bid niet alleen voor hen, maar ook voor degenen die door hun verkondiging in mij geloven. Vader, laten ze allen één zijn zoals u in mij bent en ik in u ben. Laten ook zij in ons zijn; dan zal de wereld geloven dat u mij hebt gezonden. De glorie die u mij hebt gegeven, heb ik hun gegeven opdat ze één zijn zoals wij één zijn: ik in hen en u in mij. Zo zullen ze volmaakt één zijn, en dan zal de wereld weten dat u mij gezonden hebt en dat u hen hebt liefgehad zoals u mij hebt liefgehad.
Heilig
Een heilige kerk. Geen veilige, maar voorbeeldige. Wat een opgave! Gelukkig is het God die ons kunnen en willen regelt in ons.
Algemeen (katholiek)
Wat betekent dit eigenlijk?
Christelijk (apostolisch)
Het leerhuis dat de kerk is... Wandelen in de voetstappen van de apostelen en natuurlijk, van Jezus zelf. Zodat mensen in je omgeving noemen naar je verlosser, zoals in Antiochië in 50 na christus. Niet gerefeormeerd, niet evangelisch, maar christelijk. want ik ben niet van Paulus, Petrus of Apollos.
Kerk(voort)planting 2
Een paar leuke links
En
enkele gedachten van Rowan Williams / Archbisshop of Canterbury
anglicans have often thought that the question of what church is will look after itself. but actually this isn't true. at heart it is about working out what difference jesus has made and working out how that might affect our life together. read the gospels afresh and its hard to see that jesus thought his ministry was about founding an institution called the church! jesus is not implementing a programme to which people sign up. he does help develop a set/network of relationships around him of the apostles. the point is simply that the church may not be an institution founded by jesus but neither it is an afterthought. jesus creates relationships. by his presence among them shaping their relations, jesus is the living presence of god among them. so from the start where jesus is there is church. church is the immediate effect of jesus being there. a new creation happens when people are drawn into relationship with jesus. the church is part of this new creation, the firstfruits of god's reclaiming of creation for himself so that one day it will fully reflect who he is. developing a mission theology might begin here - a new creation. church is about this new creation and it's what happens when jesus is there. the presence of jesus transfigures the environment. all our attempts to be church need to be tested against this.
moving on.... any institution's structures should if they work well facilitate this mission. when we look at the church do we see the new creation is happening? do they let the event of an encounter with jesus happen again and again? if not the church has become something very different - it has become something that says once there was an encounter with jesus and we like to remember that! we should note that people in the gospels encountered jesus in many different ways. likewise the body of christ can facilitate a diverse way of encountering jesus, sharing his life and table (in fact this is what sacramental life is about). internally the church structures have to deal with continuity and stability - this does mean they need at some level to be conservative (i.e. conserve the tradition of sacrament and word) but externally i.e. outside that internal life of the church what structures enable encounter? that is where the challenge lies.... we're learning rather slowly about structures that enable this transforming encounter with jesus. what is extraordinary at the moment is the amount of stories of where this is happening! god is showing us then examples of what the church is in startling new ways. here is god doing something, here is god drawing people together - what are we going to do? do we approach it with self protective nervousness (with questions such is it anglican? does it fit with what we know and like? is it co-opted into our culture?) or with gratitude (and this requires humility)? i think/hope that we are learning gratitude. the second mission principle i want to suggest (the first is the new creation) is patience (there is also an impatience in that we want to see the kingdom come) - and this can be hard.
One of the most interesting things i remember rowan saying in the last bit was about leadership and training for ministry. he suggested that we need to shift how we think about what ministry is 'away from just servicing the community to animating a network of relations both inside and outside the community'
Kerk(voort)planting
Voor een artikel in
Dienst ben ik al een tijdlang aan het lezen, nadenken en praten over Kerk(voort)planting.
Veel reformatorische kerken evangeliseren vanuit de bestaande gemeente, met als doel 'dat mensen christus als koning gaan zien' en vervolgens lid worden bij de eigen gemeente. Groei door uitbreiding. Steeds grotere bomen, zeg maar, steeds maar takken en bladeren op dezelfde stam.
Maar
voortplanting bij bomen gebeurd anders. Door afleggers, door van de boom gevallen vruchten die wortel schieten én door in de buurt van de boom opkomende nieuwe stammetjes.
Ik lees in
Mission-shaped Church dat de anglicaanse kerken het woord 'kerkplanting' niet willen vervangen door een andere term. Volgens de Anglicanen zitten de drie kernbegrippen in geen enkel ander woord: Kerk, Plant en Planting! En ze vinden ze funcamenteel!
Dat zal ik de komende dagen eens wat uitwerken...
Boeken
- <>Warren, Rick, The purpose driven church, Grand Rapids, MI, USA, 399 blz.,1995.
- Neighbour, Ralph W. Jr., Where Do We Go From Here: A Guidebook for Cell Group Churches, Houston, TX, USA, 1990
- Hesselgrave, David J., Planting Churches Cross-Culturally: A Guide for Home and Foreign Missions, Grand Rapids, MI, USA, 1980.
- Allen, Roland, Missionary Methods: St. Paul's or Ours?, Grand Rapids, MI, USA, 1962.
- Hodges, Melvin L., The indigenous church; a complete handbook on how to grow young churches, Springfield, MO, USA, 152 blz., 1976
- Neighbour, Ralph W. Jr., Where Do We Go From Here: A Guidebook for Cell Group Churches, Houston, TX, USA, 1990.
- Nevius, John L., Planting and development of missionary churches, Philadelphi, PN, USA, 92 blz., 1958 (voor het eerst gepubliceerd in 1890; uiteenzetting van het belang van de drie-zelf formule voor kerken: zelf-regerend, zelf-verkondigend, zelf-ondersteunend.
Zie hier voor boekbesprekingen
Opnieuw beginnen of verder ploeteren?
Gisteravond in m;n gemeente gepraat en vergaderd over 'vernieuwing'. Wat moeilijk. De een wil voorruit, de ander behouden wat is. Veel weerstand dus.
Weerstand bij anderen: over wat eerbiedig is, hoeveel draagvlak er zou moeten zijn.
Maar ook weerstand bij mezelf: ik weet er misschien niet genoeg vanaf. Ik ken alleen eredienstvormen die ik zelf heb meegemaakt of over las.
Ik weet niet meer dan wat m'n verleden leerde. Dus ik weet maar weinig.
Zou het niet veel beter zijn, denk ik soms, om 'nieuw' te beginnen? Wat een hoop balast minder. Interne weerstand van bestaande gemeenteleden is dan geen issue.
Maar er is in Nederland niet veel theorie over gemeentestichting. Niet
veel, behalve iets van
Siebrand Wierda.
