Begeerte en discipelschap - drie wegen
for the time being nav "Discipleship and Desire: The Death of the Self " en een preek van Tim Keller (2003)
Wat betekent 'aan jezelf afsterven' eigenlijk? Het zal niet letterlijk bedoeld zijn, toch?.
Dus, welk onderdeel van jezelf moet eigenlijk sterven volgens de christelijke leer? Het is niet de dood van begeerte, zelfzuchtig of niet. Want begeerte in zichzelf is niet verkeerd.
Begeerte: Er zijn twee manieren om er mee om te gaan.
De eerste is de wettische, de ontkennende. Je bent op zoek naar het 'niet hebben van begeerte', want alle begeren is ten slotte zondig. Zo'n manier van denken maakt wel dat goede daden feitelijk onmogelijk zijn. Geloven komt in een spanningsveld te staan van 'zondig en onrein' <> 'door Christus vernieuwd'
Dat begeren zelf zondig is, is wel vaak een overtuiging van religieuze mensen. Het is echter níet christelijk, al denken -volgens mij- veel christenen in dit opzicht eerder religieus dan christelijk. De ontkenning van begeerte drijft een wig tussen rechtvaardiging (geloof) en heiliging (werken). En 'CHristus volgen' wordt er alleen maar ingewikkeld door.
De tweede is de typisch liberale (moderne) idee die elk gevoel en elke begeerte legitimeert en benadrukt. Gevoel als het ultieme bewijs voor jezelf dat iets écht is en relevant (tegenover of met loslating van wat je aan ideeën hebt, en normen).
Begeertes en gevoelens die alleen onderscheiden en beoordeeld worden op basis van persoonlijke vrijheid, eigen normen en waarden en hoe je je denken er op aanpast. Alsof ondermeer het 'maatschappelijk goed en de landswetten', 'jezelf overstijgende waarden en normen' en 'leefregels van de bijbel' niet bestaan.
Dus. Zowel het ontkennen van begeerten (religieus) als het centraal stellen ervan (liberaal, modern) is niet de weg van de bijbel. Het beste is de begeertes te erkennen en er een keuze in te maken of ze passen in het geheel van wie je bent en wilt zijn. En dan hart, ziel en verstand gebruiken, in het licht van de liefde. Voor God, andere mensen en onszelf.
Dan mag je
én weten dat de Geest in je woont en werkt (vele teksten)
én weten dat je willen kunnen veranderd moeten worden (fil 2)
Kerken zonder traditie. Ze verschijnen...
Een interessante gedachtegang over missionair zijn en zeggen te zijn...
what does it mean to be a 'missional community of faith?' i hear the word tossed around all the time and in every possible direction; every 'church' or gathering is claiming that they are missional, so what's the big deal? it seems to me to be the 'new buzz word' that identifies a community of faith as a postmodern/emerging community of faith. but using the word to describe who you are, and actually being it are two very different things. one church i know insisted that it was missional because it supported 'missions' in countries of the two-thirds world; it does nothing on a local level and has zero from the church doing anything except writing checks. now, before i go on i need to say this; this is where most people say something like 'there is nothing wrong with giving money' - well, i am not going to say that because i believe a great many churches and christians use that as a cop-out to actually being missional. if everyone stopped giving money to organizations, and started to actually do something i think we would be a whole lot better off - i am not looking for people to 'fund' a mission trip, i am looking for people to have fun on a mission trip; we are a datebook faith, not a checkbook faith. in my heart of hearts i truly believe we make it easy for people to 'write a check' for missions and not move off the pews to actually serve. while, to them, their definition may be valid, to me it is limiting at best. it seems to me that they do not fully catch the possibilities of being a 'missional community of faith' and they ignore the nuances of those possibilities.
let me share with you what i think it means to be 'missional;' a missional community of faith is a living breathing transparent community of faith willing to get messy while reach out to, and bringing in, those outside the current community. now, what i would like to do is explore some of the nuances of that 'definition' and go a bit deeper."
Een mooie 'evangelism' site van Rowan Williams van de anglicaanse kerken
Having worked in mission, church planting and fresh expressions of church for over 25 years, our overwhelming conclusion along with many others, is that leadership is the single most significant factor. If we are to see missional church, God's way is by giving the gracious gift of missional leaders. The gifts, skills and experience are significantly different from the leadership fostered and selected in inherited mode church.
The processes for training and supporting such leaders are just as different. They are not by the traditional route of residential academic theology colleges or seminaries. In fact the extensive research of Christian Schwarz of Natural Church Development (www.ncd-international.org) identified a high negative correlation between seminary trained leaders and health and growth of the church.
Er volgen twee papers met ideeën en adviezen voor opleiding en training.
ChurchArmy
Via Johan Timmer van de
IZB weer nieuwe informatie gekregen over kerkplanting. Hij was eerder in Londen en Sheffield geweest. Vooral anglicaanse bronnen dus.
Verder vond ik
dit rapport over huisgroepen.
Aantrekkelijk voor wie?
De kerk moet aantrekkelijk voor Christus zijn, schrjft van der Beek in het
Nederlands dagblad. En aantrekkelijk-zijn voor de omgeving is níet je doel. René van Loon en Peter van der Kamp reageren meteen. Vooral van Loon is missionair bevlogen en zo schrijft hij ook.
Ik moet, door wat hinn schrijft, weer denken aan wat Kuitert ooit schreef:
De wereld is er niet voor de kerk, maar de kerk voor de wereld. (in algemeen betwijfeld christelijk geloof)
En daarna reageren, via ingezondens en de rubriek vrijplaats, nogal wat voorgangers van evengelische kerken, die een extra sneer hadden ontvangen: evangelisch is nl. veel te gericht op de omringende cultuur én heeft te weinig eigen tradities. En vandaag schrijft J.A. Schippers (CAMA-kerken) een reactie, op dezelfde pagina dat ook Van der Aa een ingehouden reactie schrijft.
Van der Aa is wel helder:
Van der Beek verschilt weinig van de door hem verfoeide evangelicaal, omdat ook hij zijn kaarten zet op de gestalte van de bruid... <> Van der Beek wil de gestalte van de kerk zelf bepalen maar houdt er maar een kleine kerk aan over én verliest de schare uit het oog. <> Dat is nu net niet de weg en de wil van Christus.
Philip Yancey - bibliografie
Een
overzicht
KerkPlant - planting
KerkPlanting is een proces dat gepaard gaat met verplaatsing, beginnen met iets nieuws, op een nieuwe, of leeggemaakte plaats. Niet de vergroting van het bestaande.
En het vergt veel meer inspanning dan doorgaande groei.
Gemeentestichting, is het een vak? Een drive? Geloof, roeping of taak?
De groei komt, belooft Gods Geest.
Bij de vijgeboom gaat het vanzelf, lijkt het. Het zuiden van Frankrijk moet extra gezegend zijn! Geen nieuwe kerken, maar toch spontane groei.
Heel de schepping looft de Heer! Zelfs als mensen het niet doen.
Bloei... overal
De vijgeboom zal bloeien... ook in de pyreneeën
Wat een prachtig landschap. De eindeloos slingerende wegen over de flank van de bergen. En overal de vage groene strepen van de wijnstruiken. Wat een machtig landschap.
Chesterton schreef het al
Misschien dat God elke morgen tegen de zon zegt 'nog een keer'; en iedere avond 'nog een keer' tegen de maan. Het hoeft geen automatische noodzakelijkheid te zijn die alle boterbloemen gelijk maakt; het kan zijn dat God iedere bloem afzonderlijk maakt, maar er nooit moe van wordt ze te maken. Het kan zijn dat Hij het eeuwige genoegen smaakt van de kindsheid; want wij hebben gezondigd en zijn oud geworden, en onze Vader is jonger dan wij.'
